Voordat de banen gerealiseerd waren werd er wekelijks op zaterdagmiddag tegenover de  IJsbaan te Kaatsheuvel in het bos Petanque gespeeld. Dit was bijzonder gezellig en had ook zijn charme. Later is hier het jaarlijkse “Eikeltjestoernooi” door ontstaan.

Voordat er een clubhuis kwam mochten we gebruik maken van de achterzijde van de sporthal om te schuilen en een sanitaire stop de leden brachten zelf thermoskannen koffie mee. Lang werd er gedroomd over een eigen clubhuis en werd een vergunning aangevraagd en de vergunning werd in 1996 afgegeven. Naast de vergunning werd een subsidie verstrekt van Hfl. 25.000 en later werd deze verhoogd naar Hfl. 32.000. Een bouw commissie van eigen leden zou de werkzaamheden zoveel mogelijk zelf verrichten. Met sponsering werd het clubhuis door de leverancier geplaatst. Op het moment dat de Ichtus mavo en het oude Antonius hof werden gesloopt was de Petanque vereniging als de kippen bij om te halen wat gebruikt kon worden, zoals toiletten afscheidingswand, de bar, de krukken, lampen, de gordijnen van de kapel die achter het altaar gehangen hebben. Ook gingen de leden opzoek naar kopjes en schoteltjes die voor 1 gulden per set op de kop getikt werden, stoelen voor 5 gulden tafels voor 25 gulden. Per toeval kon de vloerbedekking die voor 40 gulden gekocht was gratis gelegd worden alleen de lijm moest betaald worden.  De tegels in de wc en de entree waren gratis en werden gelegd door de leden. Via de gemeente Sprang-Capelle werden we getipt over grote ruiten dubbelglas die in de kelder van het gemeentehuis stonden die konden we gratis ophalen. Dit alles werd gerealiseerd door een vaste kern die heel veel uren in het in aanbouw zijn de clubhuis hebben gewerkt. Hierbij moet dan gedacht worden aan Henk Pullens, Jean Gorissen, Arie Verossieau, Wim Kroot, Ad Hefeer en vele anderen.

Ook waren er missers er kon bij een oud lid Jerry Verhoef een kachel opgehaald worden in Malden. Dus op een zaterdag morgen naar Malden getogen en een kachel van een slordige 750 kg opgehaald. Wat bleek later de capaciteit was voor maar liefst vier woningen dus niet geschikt voor het clubhuisje. De ketel kon men niet aan de straat stenen kwijt alleen het “ijzerboerke” uit Kaatsheuvel kwam hem op halen. Ook de verwarmingsradiatoren die gratis meegenomen waren uit de Ichtus mavo iedereen was toen blij maar deze waren lek geraakt door bevriezing dus het “ijzerboerke” uit Kaatsheuvel was in zijn sas met deze tegenvaller.

Onder het bestuur van de gemeente Sprang-Capelle werd de aanzet gegeven voor de bouw, echter door de samenvoeging met Waalwijk kon het niet anders dan onder nieuw bewind de klus werd afgemaakt. Op 12 april 1997 kon het clubhuis genaamd   “Chez Nous” geopend worden door de wethouder sportzaken Anneke Laros. Ook was dat jaar bestempeld om het leden aantal uit te breiden, we hadden nu immers een clubhuis. Nadat de gemeente actie ondernam om een zgn. “ Fifty Fit”  programma voor vijftig plussers op te starten begon de aanwas te groeien. Ook toe de vutters-club van de Efteling in de maand juli wekelijks 1 tot 1½  uur kwam boulen was ook daar de interesse gewekt en werden een aantal vutters lid. Ook door de georganiseerde introductie-toernooien groeide het leden gestaag in 2000 tot 73 leden.

Naast eigen interne toernooien werden er jaarlijks minimaal drie B-toernooien georganiseerd. Ook waren de externe activiteiten hard nodig om de club kas te spekken. Hierbij moet je denken aan Personeelsverenigingen, sportclubs, buurtverenigingen, vrijwilligers van buurthuizen, afsluiting schooljaar voor leraren e.d. vonden hun weg naar de jeu de boules banen en brachten de avond door met een hapje en een drankje. Voor hun werd een toernooitje georganiseerd van drie partijen. Bij mooi weer werd het terras voorzien van tafels en stoelen, getooid met parasols en waxinelichtjes voor de sfeer. Het leuke hieraan was dat het jaar financieel mooi kon worden afgesloten.